آلاینده های اتومبیل کدامند؟

قانون هوای تمیز 1970 به EPA این فرصت را داد که آلایندگی حاصل از وسایل نقلیه موتوری را تحت نظم بیاورد و سیاست های کنترلی انتشارات آلودگی سازمان از اوایل 1970 سخت گیرانه تر شد.
استانداردهای EPA اینکه چقدر آلودگی حق انتشار از خودرو را دارد را مشخص می کند اما این سازندگان خودروها هستند که تصمیم می گیرند چگونه به چنین استانداردی برسند. به علت بهبودی های اساسی در طراحی موتور، آلاینده ها از سال 1970 شروع به کاهش نمودند، عامل دیگر کاهش آلاینده ها استفاده از کنیستر زغال چوب بود که بخارات هیدروکربن را جمع آوری می کند. باز چرخش گازهای خروجی از اگزوز نیز زمینه کاهش اکسیدهای نیتروژن را فراهم می سازد.
انتشار مونواکسید کربن و هیدروکربن ها در نتیجه استفاده از اولین مبدل های کاتالیستی به میزان شایان توجهی کم شد. استفاده از این مبدل ها مزایای غیر مستقیم هنگفتی را نیز به ارمغان آورد. به خاطر اینکه سرب کاتالیست را غیر فعال می کند، از 1975 بنزین بدون سرب تولید گردید.
بنزین بدون سرب، نتیجه کاهش قابل ملاحظه سرب در هوا بود و بدین ترتیب خیلی از مشکلات زیست محیطی و بسیاری از عوامل تهدید کننده سلامتی انسان که از زیادی سرب هوا نشات می گرفتند از میان رفت.
در سال های 1980-1981 باتوجه به استاندارد های سختگیرانه در کنترل آلاینده های منتشر شده از خودرو، تغییر چشمگیری حاصل شد، که تولیدکنندگان خودرو سیستم های کنترل آلاینده های پیچیده تری را به کار گرفتند. این سیستم ها عموما شامل یک کاتالیست سه گانه هستند(که مونواکسید کربن و هیدروکربن را به دی اکسید کربن و آب تبدیل کرده و با تبدیل اکسیدهای نیتروژن به اجرای اولیه اش که نیتروژن و اکسیژن میباشد، موجبات کاهش اکسیدهای نیتروژن را فراهم می سازد) و علاوه بر آن رایانه در مدار و سنسور اکسیژن نیز دارند.
این تجهیزات به بهینه کردن کارآمدی مبدل کاتالیستی کمک می کند. با قانون هوای تمیز 1990 انتشارات آلاینده های خروجی از اتومبیل ها باز هم کمتر شدند. با اعمال انجام شده روی منابع متحرک، لوله اگزوز اصطلاحا آب بندی شده و دوام آن افزایش میابد. از سویی کنترل ها در مورد مواد منتشره در نتیجه تبخیر بیشتر شد و سیستم تشخیص رایانه ای به کار گرفته شد تا کنترلی که بر آلاینده ها صورت می گرفت را شناسایی کند.

---

محصولات مدپاتکس

انواع اکتان بوستر، مکمل بنزین و انژکتور شور با تکنولوژی نانو